biliyorumsen kendime bile asla anlatamadığım bir neden içimden hiç bir zaman uğurlayamadığım tek gidendin çığlıklarıma hapsettiğim ıssızlığım ve beni hiç terk etmeyen yalnızlığımın başucuydun her ne kadar pusulam şaşkın kılavuzum kayıp olsa da ben yine de adları haritalarda bile olmayan ama yolları sadece sana çıkan nice şehirler biriktirdim içimde biliyorum bir gün sen kokacak içimdeki sokaklar masmavi gökler soludum güneşi sıvadım kerpiç düşen bakışlarıma gururlu bir dağ çiçeği büyüttüm göğümde sazlıklarla seviştim rüzgarlar boyu martı oldum denizlerle öpüştüm gözlerim kapalı yorulmadım usanmadım biliyorum bir gün sen kokacak tenin tenimde oysa ben topraktım sudan olma ateşten doğmaydı sevmelerim çok ça susuz kaldım kuraklığına o k ça sustum içimdeki suskunluğuma ç a ça kanadım yokluğuna çok sus oldum sus pus oldum içimdeki cehennem bekçilerine çok ça ölüm içtim güneşi emzirdiğim gecelerimde ama öl(e)medim biliyorum bir gün sen kokacak servilerimin gölgesi ekmeksiz bir ağızdım küfürler dolusu diş geçiremediğim otuz iki diştim kekeme aklıma uyup omurgasız keşkeler sağdım pişmanlığıma bütün şiirlerimi tek lokmada yutup üzerine bir de kana kana yağmur içtim ama olsun biliyorum ki bir gün sen kokacak nefesim ama üzülme içim sana şiir bilesin. ilhanaşıcı/ekimikibinonbeş |