ANNEMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ramazan bayramına on gün kala meme kanseri olduğumu öğreniyorum. Ve o gün bugündür mücadelem devam ediyor. Bir buçuk ay önce olduğum ameliyattan sonra patoloji sonuçlarının iyi gelmemesi sonucu kendimi çok kötü hissetmem bana böyle bir şiir yazdırıyor. Geçtiğimiz yaz çektiğim annemin mezarının fotoğrafına bakıp “acaba benim yerim neresi” diye düşünmek. Evet, önümüzdeki hafta ikinci ameliyatımı olacağım. Allahım bütün darlanmış kullarına genişlik, bütün hastalara şifa versin…
Fotoğrafın onümde mezarının başında Sana sesleniyorum çocukluk çağlarından Kaç senenin özlemi birikmişse taşında Bana da yer aç anam o İrem bağlarından Kimse sen gibi değil sen gibi değil annem Öpeyim lalelerden usulca eğil annem Şimdi o bıraktığın öksüz zamanlardayım Sen kokuyor buralar hasretin kol geziyor Boşalmış koca evren kimsesiz anlardayım Yokluğun bir kerpeten çift taraflı eziyor Belki duyuramadım sessiz hıçkırdım annem Çevremde bana ait her şeyi kırdım annem Yine dolu doluyum hüzünün günündeyim Güvercin kadar ürkek bir kuş kadar korkağım Hep arefede kaldım bayramın dünündeyim Yine elem kokuyor baştan başa sokağım Her tarafım karakış üşüyorum be annem Tut beni yüreğimden düşüyorum be annem Ayşe Kadıoğlu Yıldız |