Özlüyorum seni...
Özlüyorum seni...
Senin denizinin dalgaları Her gün batımında Kaç bin kez dövülüyordu Kalbimin kıyılarını Kaç bin kez titriyordu içim Kaç bin kez zelzele yaşıyordum Her akşamı seni düşünerek geçiyordum Uçurum önü bir boşlukta Kanadı kırık Mart’ı misali dönemiyordum kendime Geceye ay denize yakamozlar düştüğünde Uzaktan uluyan çakalların korkularını yenme çabaları Yolunu kaybeden çocukluğumu üşütüyordu Yalnızlığımdan, özlemimden uzakta kalsan da Sen Büyüdükçe büyüyor Ben umudun Ardında kendimi uyutuyordum Kâbuslu geceler anlıma vuruyor Zamana akrep olan Her Güneşin doğuşunda İlk senin adını anıyor Kalbimin tam ortasında İlk seni diriltiyordum Sen ne âlemdesin bilmiyordum ama Ben her akşam Seni yaşatmak için ölüyordum… Sibel KILIÇ... Sevdayeli... |