Eski Sakalher söz eski her resim yırtık siyah beyaz bir sohbetin ortasında dibe vurur şiir kalın bir geçmişin ince sözlerle yazılacağı dolu bir hafızaydı şair ve kemeri takılmamış yolculuğunda kenarı bükülmüş sayfalardan düşen çalıntı kelimelere nefes olacaktı önce resmini çekti yüzünün bakamadığı gözlerinde okudu özünü sözünü sonra titreyen elleriyle taradı ıslak kirpiklerini yanakları ateş gamzeleri derin çiziklerle doldu zamân beyaz sakalına okşamaya başlar yavaş yavaş tırnakları sigaradan sararmış ellerin kokladığı düşler giyer ezberini oysa ; yorumu yapılamayan boş bir rüyaydı hayat yatağı duvardan yorganı yoktan seni taşımaya geliyorum ey ! 22/10/2015 10;01 eMİNeYZAMAN |
kalem sesiniz daim olsun...