Mine ' yeSevgili dostuma Kahvaltının son deminde, kapı çalsa yine, Bir de baksam ki Mine ! O gülen felfecir gözlerde kıvılcımlar Dostluk de, umut de, sevgi de, Hepsi uyar... Birlikte yudumlanan son çay Sevinçtir, kahkahadır bardağımda Yaşam zevkle tüketilen Bir kâğıthelvadır avuçlarında Öyle tatlı, öyle hafif, öyle kıvamında... Hadi kalk gel Mine ! Eskisi gibi yaramaz bir çocuk ol , dene ! Şu grilerle kaplı duvarları Yalnız sen boyuyorsun pembeye... ..........1997, İstanbul |