her dalin vurulusunda gözlerin asili
bir cicek kadar uzanan ipin ucunda
dökülür saclarinda örülü sevgin
gülü can yerine biraktiklarinda
günes yakiyordu yalnizliklarda beni
yüregin asiliyken üsür cocuklugum
aglaman dogumla vurulur gülüsün
seni yazarim kalemsiz kursun yerine
sokaklarin sicakliginda hangi yürek kayipsa
icinde seni aramakta gece karanligi
yildiz olmussan gökyüzüne ne yazar
toprak kurumus elin yanar
yüzüne sürülmüs elinin nakisinda
nasir dokuyor
hatiri sayilir anilara islanmis yüregin
dogum günün ciceksiz kutlanir
aramizda celenk olur eskalin
dolasir kapi önüne birakilmis yalnizlikla
yagar yagmur kurak yaz gecelerine
her dalin vurulusunda gözlerin asili kalir
gök yüzüne yüzün dönünce
alli turnam kanatinda yer ayirmis
memleket havasiyla türkü tadinda


12.02.02, Berlin

Özenç Yaşar