NEFRET
Adını duyduğum her an
Nefes aldığını bildiğim zaman Gittiğini hatırladığım her akşam Gözlerimden pisliğin simgesi siyahlık akar Sen bunları gözyaşı sandın lakin bak bana şimdi Kükreyen çenem nefretin doruklarında Artık bitmeyecek bir fırtınanın tam ortasında Sesleri sessizliğimle bitiren ben Yazdığı her satırda dağları kaldıran bu kalem Okunduğunda hissettiren şu kelimeler Senin hayalinin varamayacağı ebedi ezel Tam karşında ete kemiğe bürünmüş Elini uzatıyor sana saf kara Tut ki nefretin kıdemini derinliklerinde bil Tut ki ölmek ne çare yaşamak bin bir çile İşte sana budur kapalı köpek soyunun son edebi !!! |