ŞEYTANIN SALINCAĞIBeynimin içindedir, şeytanın salıncağı, Beni çeker kendine, sanki ana kucağı. Sana mı kaldıydı, der; insanlıkla, merhamet, Serili sıcak yatak, keyfini sür, rahat et. Uyanmaya kalkışsam, göz kapağıma biner. Mel’unu yenebilmek, istiyor büyük hüner. Nefsim iblisi arar, gelmek istemez yola. Hakikat karşısında giriyorlar kol kola. İslam’ın tevhit nuru, şeytanın tek korkusu, Onu söndürmek için gece, gündüz taşır su. Besmeleyi duyunca köşe, bucak saklanır. Huzura başkaldırır, öfkeyle ayaklanır. Karaya çıkarır mı bindiğim hurda gemi. Tayfaların gözü kör, kaptan ise acemi, Gençliğimi söndüren iblisle kavgalıyım. Ümidim can çekişir, yarından kaygılıyım. Allah diyen bir kalbe, o mel’un yaklaşamaz. İman bir sur gibidir, onu şeytan aşamaz. İblisi görmüş gibi kaçarım köşe, bucak. Nefsimi yenebilsem, ahret im kurtulacak. Sabri Koca |
"Sana mı kaldı, der; insanlıkla, merhamet," mısrasında, birinci durakta hece eksiği göze çarpıyor. Sanırım gözden kaçtı.
Tebrik ediyor, saygılar sunuyorum.