Sonrası Aşkın..
Sonra düşündü..
Eksik bıraktığı belki de tamamladığıydı.. Son defa o gözlerde bocalaması ve o gözlere bi daha baktığında ölümün geleceğini anlaması uzun zamanını almıştı ama ona öğrettiği şeyleri de vardı..Boş bakmaktansa bakmamayı..kahırları ve elemleri nüksetmektense çekip gitmeyi bir erdem saymaktı öğrendiği..pişman değildi..Ama fobisi korku değil kaygının ta kendisiydi.. Gittiği zaman kaygısı da son bulacaktı ve her şey o anda bitecekti.. Sonra daha da küçülmemeyi.. Karşıdakinin insan olarak saygı görmesi gerektiğini, korkmanın her şeyin en hayırlısı olur temennisiyle yola çıkarak ve gireceği bütün yollarda gözlerin insanın sahip olabileceği en değerli hazine olduğunu bildiğini fark etmesiyle, bütün gözlerin mürab değil de meşk ü mürgan olduğunu bilmesiyle ve bir daha açılmamak üzere konuyu kapatmıştı .. Yine de o kadar büyüktü ki adına aşk koyduğu bu zehir.. Kendi kendine içerlerdi..bu zehri kendi içerdi.. Çünkü yüreği sol’da ve içerdeydi.. Çünkü Çekip gitmesi onun tek tesellisiydii!!.. Sezgin SEVEN |