Arda KalanKendime sakladığim hikâyenin orta yerine gömüldü sevda; toprağına bereket. Çoraksa toprak geri gelir ektiğin kendini biçersin kurak iklimlerden Sıgmaz yaralarin hiçbir kucağa hicbir öpüş dindirmez çığlığını Bilirsin çünkü güneş oyuncağıdır gecenin ve bal gibi de sıvanır balçıkla! Çocuk yüzlerinden bildim bunu en çok yarasına sokulan bir çift gözden tanıdım erguvan caddelerin morundan sağdım anneler gördüm acıdan dilsiz yaslı yüzlerinden kopardım ömrün kesik çizgilerini Çıkılmaz açık kapılardan kendine kapanırken gökyüzü Savaşmak zordur sevişmek kadar Bir masaldır anlatılır hürriyet; zürriyetsiz ağızlarda... Ekim/2015 |
Kalemden dökülenlerin şiirleşmesi...
........................................... Saygı ve selamlar..