BU KAÇINCI AYRILIKgözlerimden süzülen yalnızlığı eş edemedim gözlerine bu yüzden efkar sigarasını peş peşe yakmam. soğuk bir kış günü sahildeyim ağlıyorum zannetme dalgaların hırçın suları yüzüme çarpıyor çarptıkça sızlatıyor hasretin gözelerini gözyaşlarımla tıkadıkça bel veriyor ayrılık. ağır ağır akşamın kızıllığına dalıyor gözlerim boğulmak içten değil. bilirsin eşkıya gülüşlerim olurdu bazen dağlar ses verirdi giden ayak seslerime ’’dur’’ diyen nefesin ensemde tüylerim diken diken son çapkın dudaklarımı verirdim sana özgürlüğü anlatan. bu kaçıncı ayrılıktır bilmiyorum bu kaçıncısı oldu sensiz labirenllerde kayboluşumun hep ellerine muhtaç Rapunzel gibi saçlarımda yok ki uzatsam sana tıkıldığım kuleden gelsen kurtarsan beni sarsan sıcacık öpsen alnımdan sahiplenircesine. sus şimdi ezberinde olmayan masallarla kandırma artık beni uyduruk hayallerle gökkuşağımı kandırdığın yeter bırak gözlerimden yağan yağmurdan sonra rengarenk çıksın izin ver ,z,n ver sensizlik hazinesini bulayım bu kez ve ağlarsam da silme nasırlı ellerinin kiriyle bak nasıl çamura sıvandı güneş ya da ben öyle gördüm yıllarca. bırak eteklerim ışıkları toplasın yerde bulduğum kozalaklarla yakarım seni yine içimde yine bir anda yanar yok olursun alışkınım nasılsa ardından son sigara yakmaya bırak ciğerlerim tıkansın bırak anlamsız geçsin bugünde bir çay demlerim ardından demi damağıma alışkın dudak kenarım yudumlar sıcaklığı benimse ellerim buz tutmuş camlara adını karalar görmezsin duymazsın zaten hangi yağmurların çığlığını duydun ki sen sadece ıslanmayı bildin kulakların aşka tıkalı. Ayvazım DENİZ |
Kutlarım
Yüreğinin sesi daim olsun