Bu sokaklar bu kadar hüzünlü değildi eskiden
bu kadar acımazdı ayaklarım asfalta basarken
yüreğimin acıdığı gibi
güneş gibi sararan yapraklar
hadi firar edin dallarınızdan
sokaklarda süpürgelerle kavga eden arkadaşlarınız var
sonra belki başka bir zaman ve mekânda
yeniden doğarsınız küllerinizden

daha önce Hazreti Süleyman’ın emrine girmiş
şimdilerde sabırlı bir rüzgar
havalandırır sizi göklere
çarpar durur yapraklara
insanların simasına yok yere

bu sokaklar bu kadar hüzünlü değildi eskiden
sokak lambalarının altında
her zaman gizli gizli öpüşen bir iki çift olurdu
camlardan gizli açılan pencerelere inat

yazın saklambaç
sabah güvercinlerin rüzgarla cengi
baktın ki arabanın kapısını kurcalıyor birileri
kafasına balkondan bir terlik
birazcık da sunturlu söv gitsin
ne ölüleri kalsın ne dirileri

nerelere gittiniz
boyacılar simitçiler bozacılar macuncular
salına salına geçen genç kızlar
ahhh benim geri gelmeyecek gençlik yıllarım
hani şair demiş ya
’’Memleket mi yıldızlar mı, gençliğim mi daha uzak’’
yıldızlara bile gideriz de belki
bir gün önceye dönmek ne mümkün ki

yüreğimi doruklandırıp sızlatan
adı da B ile başlayan kız
öyle arkandan melül melül bakarım
şimdilerde yüreğime
senin yerine başka sevdiklerimi takarım

otuz yıl öncede sen buradaydın
merhaba dostum komşu bahçedeki çam ağacı

şimdilerde ne çocuk var sokaklarda
ne de salınan genç kızlar
hüzünler oturmuş yüreğe öylece
yine de bilgisayarlara inat
erisin ey sokaklar aramızdaki buzlar...