Bırak Uyanmasın
Gece gökyüzüne doymaz nasılsa
Yalnızlığını kemirir iştahla Bir daha aydınlık olmayacak gibi Karanlığını yerken durmadan Bırak uyanmasın açlar toklar Ve içi içine sığmazken insanın Nasıl sığar ki boylu boyuna Ölümün kendi kazdığı çukura Kimse yokken kim uyur yalnızlığa Bırak uyanmasın açlar toklar Kendine ait olmayan gecede Geceliğiyle nasılda güzeldir kadın Işığı içerken testisinden güneşin Ay diye akar aydınlatır geceyi Bırak uyanmasın açlar toklar Uyutur asırlık günahları koynunda Büyüsüne kapıldıkça uzayan nehirler Birbirlerine yapışır kara gölgeler Haram kokuyorken taş kentler Bırak uyanmasın açlar toklar Bitkin gülleri budamak gibi Gece ıslak yalnızlığa Yastığın kuruluğuna değmeyince ışığı Sabahları saymazken güneş Bırak uyanmasın açlar toklar |