Günün birinde,
Belediye hoparlöründe bir anons;
Kendi adım duyulacak,
Vefat etti deyip,
sığdıracak üç dakkaya bütün ömrümü.

Kaç saatim kaç dakikam kaldı acaba.
Hemen kızıma koşup doya doya sarılsam,
Eşimin güzel gözlerine doya doya baksam,
Konuşmadan anlatsam her şeyi.
Zaman yok beklemeye
Oradan koşup tüm tanıdıkları,
selamlasam güzel duygularla
ellerini sıksam.

Gözüm ilişince saate
Ne kadar da hızlıymış akrep,
Koştum, koşunca anladım
Bedenimin ne kadar da hantal olduğunu,
Ne kadar hor davrandığımı.

Ne çok şey varmış yaşanacak,
Gezilecek görülecek dünyada,
Dünya büyükmüş çok büyükmüş meğer,
Küçük olan hayallerimmiş.

Ne yapsam, nasıl sığdırsam,
Acele etmem gerek ecele giderken,
Keşkeler beynimin her kıvrımında
Geride bırakacaklarıma mı üzülsem,
Gideceğime mi?
MESUT AKÇA