Bütün kadınlar adında bir kadına şiir...



I.


Şairler yorulmaz
yaprakları tükenmez gülün…

Geniş bir bahçedir kalp;
Çünkü bir gülün bittiği yerde başka gül bitmez yeniden

ve gözünüz gözüme değende sil baştan yazıldı şiiriniz:

Kalbimizin kayıp haritalarında
geçilmemiş çöllerimiz var....



II.


Kadınları anlamak mümkün:
Her kadının rüyası çıkmaz sokak olmaktır…

Ama anladığın birini bulamazsın:
Çıkmaz sokaklarla örülü bir şehirdir yalnız kadın…



III.


Adınızı anmayacağım:
Çünkü susarak konuşulan bir dildir
ve içimizin yokluğudur aşk…




IV.


Bir kadının gördüğü rüyayı asla bir erkek görememiştir;
Bu yüzden ikimizin içinde olduğu bir rüyayı anlatmak isterim:

Dip acısı bir rü’ya içinde rüyaymış yaşam
siz / ten sancısı bir zamandınız:

İpek dantellerinizden canlandı çiçekler
gizil bir bahçe sundu teniniz
kanımda gezdi beyaz bir şimşek
ve gülgün değildi artık teniniz:

Ateşten bir güldü yanan
kızıla kestiğinde aşk…

Ardından birdenbire bulut ve yağmur
sustu şarkılar…

Göğsümüzde bir ışık;
O ince pırıltısı uyandığımızda gözyaşlarımızın…



V.


Adınızı anmayacağım:

Ama bütün kadınlar adına / siz / ay yalnızı kadın /
sadece yalnız kaldığımda fısıldıyorum adınızı:

Aşk adınız gibi

ve kadın olmak yalnızlıktır…



Turgay Uçeren