Anna,
en küçük yaştaki kadınım
on sekizdi, daha yeniydi hayatın
bense, yirmi yedimin ortasında
huysuzlaşmaya başlamış, yeni bir ihtiyardım






sen Missisipi’nin kenarında, hayatını bekleyen
en saf halinde Kızılderili bir kadın
bense, çadırını yağmalamaya gelmiş
ne yaptığını bilmez bir beyazdım
hala öyleyim, hala ne yaptığımı bilmem
affet, ne ilksin nede son yaraladığım





(avuçlarımız yanıyordu, biz hala sevgili değildik
bırakmasak ellerimizi, birazdan eriyip gidecektik)




Anna yastığım en çok seni ağırladı
göğsümüzde taşıdıklarımızsa ölü canlarımızdı
aşk ne tuhaftı ve ne tanımsızdı
benimse göğsüme, isteyip de sıkıştıramadığımdı




ben diye bir ihanet çöktü geceye
kirpiklerine rimeller, geceye bir ben asıldı
giderken ağlayan kaçıncı kadınımdın
makyajlı yüzünde her şey akti, geride bir ben kaldı




Anna gitme desem gitmez misin?
beni terk edecek kaç kadın kaldı geride
bunu bana söyler misin?



Anna
ne gecti ne gececek kronik bas agrilarim
gelsen bile geride bıraktığın aynı hastayım