Sükût-u VâveylaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Her suskunluk bir haykırıştır aslında....
Sükût-u Vâveyla
Geceden düştü hayallerim, yorgun ıslak kaldırımlara kim gömdü karanlıklara gök kuşağını? çıkarın... bir isyanın haykırışı içimde sokak kayıp, adres yok bir şeyler daha eksik... dök eteğindeki çakıl taşlarını saç savur! bir tarafımda düş yangınları yanmak kolaysa yak, kavur! bu sabah güneş balçıkla sıvanmış ışığı çamurdan ellemeyin gözyaşlarımı bana annemi çağırın o kessin saçlarımı! belki de büyümedim ben hala günüm takıldı geçmişe... ay’ı tutuklamıştı zaman yıldızları bugün uğurladım hüznüm kanıyor kabuk tutmayan yarasından. d u r d u r u n! şah damarını kesmişler boynumun etrafım kan gölü b o ğ u l u y o r u m dediler ki bir masal bu sonu mutlu bitmeyen. deniz, sal ve ben yolculuk sabahı olmayan geceye... göm karanlığı karanlığa haydi haykır vaveyla! belki de bu şeytanın öcü, tek tek yutkundum kelimeleri boğazım düğüm düğüm... konuşursam, susturun! k a n ı y o r u m! ilk harfleri vurdum, kan damlıyordu kelimelere, ardından bir kaç söz... Seni seviyorum! artık cümle kuramıyorum... ELİF KESKİN (KARABULUT)...ŞİİRLERİN ŞAİRİ... 2001/ Haziran / kayıp düşler Şiirime nefes olan Turgay Coşkun abime sonsuz teşekkürlerimle... |