Yolüstühayatın neresiydi burası ! zaman ütüsüz giyerken her ânı boyundan büyük bedenlere sığmanın câzibesine kapılır nefesi alındıkça verilen tek şeydi yaşam daha dün teninde heceliyordum acemiliğimi varlığının telâşına sarılıp ellerinden asılıyordum umûda daha dün dudaklarından düşen seslere kanıp ruhunun derinlerine kaçırılıyordum göğsümün orta yerine yerleşiyordu öğünlerin aç durmuş geç kalmış anneliğimi besliyor yataklık ediyordum her şeye gözleri huzurun aşısı , her evlat gibi ! şimdi ne yerde ne gökte besmelesi çekilen bir dua üzerimizdeki bakışlarının ısıttığı yuvamızda can bulur kurumuş gülüşler adım adım ilerler gün ertesiye oğlum ! yolun aklımın ucu 02/10/2015 eMİNeYZAMAN 09;00 |
yerinde bitirmek
ve siiri yormamak
ve beraberinde beni de
cok derine gerek yok
cok yüzeysellige de
sanirim sevdim
.....r
dipnot:
diger iki günün siirini de okudum.
aslinda gerek yokmius
bence bu siir yeterince iyiydi
gün bir taneyse
neden üc siir günün siiri bölümün de ki
bu da cok sacma
F S M tarafından 10/3/2015 10:17:35 PM zamanında düzenlenmiştir.