I
Düşlerimdeki ateşler tutuşurken
Yüreğimde acılar isyana dönüşür
Ateş yalnız düştüğü yeri yakmaz oğul
Yürekleri yakar, umutları yakar
Şehirleri yakar, insanlığı yakar

Yüreğimin yangını
Vururken ayaklarıma
Bir kaldırım taşı öksüzlüğünde
Alevlenir kirpik uçlarım
Yokluğun bir çığlık olur
Çatlayan dudaklarımda
Buza çalar yüreğim
Kan kokarken gecenin nefesi
İklimlerimin soğuk yediği zamanlarda
Senin ince gülüşlerindi benim baharım
Ölüm sana yakışmadı oğul

II

Yüreğimde deli bir kasırga esiyor
Uçurumlara yürüyorum
Tutan yok ellerimden
Hasretini ekerken düşlerime
Dudaklarımda yetim kaldı gülüşlerim
Her nefeste büyüyen acılarım
Kapanmaz yaralar açıyor
tutsak bedenimde

Gün kayboluyor bulutların ardından
Karanlığa sığmıyor geceler oğul
Biliyorum şimdi çok uzaklardasın
Kim bilir hangi baharda
Bir gök kuşağına sarılıp yatmışsın
Ve ben vurgunlar yiyorum yokluğunda
Ellerim kan çiçekleri topluyor
Ölüm sana yakışmadı oğul

III

Çığlıklarım ortak oluyor
Sensiz geçen gecelere
Yapraklarımda süzülüyor gözyaşım
Poyrazlar esiyor yüreğimde
Kaybettim ince gülüşlerimi
İçime sığmayan acılardan
Gözlerim karanlıkta bir zindan
Dört yanım alevlere teslim
Avuçlarımdan nefes alıyorum
Umudu buz tutmuş gölgelerde
Kaynarken içimde özlemin
Mevsimlerim yasa boğuluyor
Ve ben seninle yaşamayı sevmiştim
Mavi göğün sonsuz boşluğunda
Ölüm sana yakışmadı oğul

Mehmet Acıoğlu
30.05.2014