Sanmışım
Düştüm bir gölge dibine
Üşüdüm … Kuşatıldım … Tökezledim … Buz kestim.. Büyüdüm sanmışım Ama daha çocuk bile değilmişim Meğer ne kadar cılızmışım Yol aldım sanırken Hep yerimde saymışım Meğer ne kadar manasızmışım! Ne kurduğum cümlelerin hayrı var Ne de huzurun ufacık bi kırıntısı Meltemlerim savunmasız artık Rüzgarlarım yorgun esmekten Şehir bile yılgın yılgınlıklarından Harfler dizilip söz olabilse Yorgun düşer sayfalar Üzerindeki yükten Aynalarda siluetim yok Arama bulunmam Zira izim yok |
Güzeldi şiiriniz...