Kırgın bahar gibiydi
Gözlerinde
Susmuş şiir gibiydi
Mısralarında
İnfaz edilmiş gibiydi
Düştüğü aşklar da

Bir Eylül sonu meçhule
Uçup gitmişti şair

Gidişi de bir karanlık içindeydi
Güneşi batmadan
En hüzünlü şiire dokunmak istedi
Kırık dökük satırların içinde
Çığlıklarla kararan dünya da
Bir hiçlik kalmıştı yansıyan aynalarda
Gırtlağın da iz bıraktı parmakları
Bitirmiş yıllarına ağlamıştı şair

Durgun deniz gibi
Kıyısına hasretti
Her gün ölmüş gibi
Azraille tanıştı
Bir kırlangıç yırtmacında
Tutulup kalmıştı

Yarım kalmışlıkları
Gün be gün bitiriyordu her şeyi
Ah öpülesi dudakları vardı diyordu şair
Portakal dilimi gülüşlerin o tatlılığı
Suya atılmış ateşin o cızıltısı
Yüreğine vuran loş ışığının o yansıması
Daha bir yakınım dedi sonuma
Daha bir yakınım dedi ölüme
Yer çekimine yenik düşmüştü
Bir Eylül takvimin de kopup gitmişti şair


AYFER AYDIN TEKİN