isyan yangını
Bir isyan ateşi, sessiz biçimde,
Sönmek bilmeden yanar içimde. Dönünce akkora, derin acılar, Depreşir sinemde çetin sancılar. Yıkılmış umutlar, çıra misali, Alevlerde bulur, gerçek visali. Külleri sinemde, savrulur durur, Bırakmaz ruhumda bir lahza huzur. Dumanlar solurken her bir nefeste, Çırpınır yüreğim, sanki kafeste. Bağırmak, haykırmak, hepsi nafile, Gömülür sükûta, feryadım bile. Dermanım tükenir, ışığım söner, Çöker gönül evim, enkaza döner. Çaresiz bir halde, düşer de başım, Küllerin üstüne, dökülür yaşım. Hulusi Şentürk |