Hayatımın gerçeği...
ne hasretler yumakladık acının göbeğinde
ne hüzünleri gözyaşı eyledik; ılık ılık kaç geceyi sabaha iliştirdik; acıdan titreyerek geçip gitti maziye hasret şiirlerimizin nağmeleri göçüp gitti hayatımızdan mutluluk hevesleri... ne yıldızlar eskittik karanlığın tam göbeğinde ne karanlıklar bitirdik gecenin hüzünlü izbelerinde yıldızlar kayıp gitti sebebi ben oldum; usandırdım onları geçip gitti sonsuzluğun bir yerine görünmez gözyaşlarım göçüp gitti hayatımdan heveslerle dolu kilometre taşlarım... ne hayaller kanatlanıp kayboldu sonsuzluğun içine ne hıçkırıklar sessizliğe büründü acısı kaldı içime bekledim yarınları umuda eş ederek büyük bir heves ile geçip gitti hüzünlerim; bulunca beklediğim yüreği göçüp gitti mutsuzluğum; budur hayatımın gereği... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |