YOKSUNgözlerimde uçsuz bucaksız bir özlem bütün olumsuzluklar kör şimdi doludizgin ayrılığın yanımdan geçeli uzun zaman oldu kimsesizliğin yüzüme bu kadar yakıştığını hiç görmemişti aynalar aşkın kirlendiğini gördüğündendi belkide. eski bir şiir sayfasıyım rüzgarlarda sürüklenen kelimelere damlayan yağmurlar kadar ıslağım keskin bir bıçak gibi kesiyorum cümleleri yarısında sonu olmayan ne varsa ellerimden düşüyor yavaşça yüreğim tarıyor ufku perçemleri alnımda üşüyor. başı karlı bir dağ yangınlarda yanarak kül olan başka bir dağın gölgesine sığınıyor senden miras kaldı kalalı yalnızlık türküleri en çok dik yamaçlara yakışıyor ağıtlar biliyorsun en çok oralardan yuvarlanıp düşüyor içime. bir bedeviyim senden sonra yüzü çöl rüzgarlarında yanık yokluğun karnımda büyüyen yalnızlık çocuğu babasız doğacak olmasının öfkesi sarmış benliğimi benden değildir deme sakın senden önce bakireydi tüm duygular sayende kirlendi gençlik düşlerim intihara meyletmesi boşuna değil gururun yüzü suyu hürmetine yaşama açmış kollarını. beyaz gelinliğimin dantellerinde kurumuş kan izleri yok olan hayallerimden hatıra beceriksiz ellerimle düğmelerini ilikliyorum yokluğunun. Ayvazım DENİZ |
Kutlarım
Yüreğinin sesi daim olsun