BANA ÖLÜMDÜR YOKLUĞUN!Kış getirdi yokluğun daha Eylül’deyken biçare yorğun ömrüme! düşüyorum sensizliğe üşüyorum düştükçe buz tuttu dondu canım bir soğuk bir sıcak kanımda aşk sancısı var şimdi sol yanımda üşümekten mi ? yanmaktan mı ? bilmiyorum! sen bana hiç üşüdün mü ? sana yandım ben üşüyorsan şöyle örterim üstünü yüreğimle yokluğunun deli yanğınları alev alev yüreğimde eğer yakarsa seni de o zaman belki anlarsın sevgili! seni canimdan çok ölümüne sevdiğimi! ummana saldım yanan yüreğimi ferahladı desemde içimin yangınları kor kalsın içimde sadece aşkım küle dönsün bu kara bahtım! yansın yüreğim sonsuz aşkımın yanık izini bir ömür seve seve taşırım! kurduğumuz hayallerde gözlerinde gözlerim uzanıp tuttuğun gibi hala elinde ellerim sen kokuyor avuçlarım gözlerinin kahvesinde gözbebeklerim dönersin diye beklemekteyim aklımda her an sen varken yüreğim delice seni severken senli ama sensizim şimdi neden? yokluğunla yanğın çıkartıyor yüreğimi cehennem gibi neden? yakıyorsun... söylermisin ?... 18 Eylül 2015 20:13 Gülfem/Melek |