YILGIN YOLCULUKYalnızlık; geceleri şâha kalkan zebâni, Karanlık; gözü dönmüş ve kudurmuş yabâni, Ufukta kör bir yıldız; izini sürüyorum, Gecenin ortasında bilinçsiz yürüyorum. Boştur yakalarımı kaldırışım boynuma, Issız yollar, soğuğu sokmuş bir kez koynuma.. Kırlaşan sakallarma bir tokat gibi çarpar Yağmur damlalarını, uğuldayarak rüzgâr. Sırtımda, bir yaşamın ağırlığı; anılar Ve sevgi; yüreğimde küllenmiş bir kıvılcım! Bu yorgun yolculukta bir tek gerçek dostum var; Her adımda büyüyen, geçmiş yıllara hıncım... Solumuyorum sanki; hafiften inliyorum, Hırıltıya dönüyor giderek nefeslerim Ve tatsız bir mûsiki, nefretle dinliyorum; Islak kaldırımlarda kendi ayak seslerim... Ünal Beşkese |
gece bazen kırlaşmış sakalları bazen ak düşmüş saçları tarar... Umut yazan kalemler kırılır kalpler gibi...
Bir amansız sancı başlar tükenmez gecelerde... Hiç bir şarkının tesellisi yoktur dahası daha da dibe çeker insanı...
soluğundan korkar insan... ellerinden hatta gözlerinden....
kördüğüm sokakların ıslak kaldırımlarına şiir asılır.. gelen geçen dokunur her bir kelimeye...
yanar...
muhteşem kaleme sevgimle saygımla...daim hayranlıkla....
newstarshine tarafından 9/18/2015 11:46:20 AM zamanında düzenlenmiştir.