Kirpiğinde kurşunlar değil beni öldüren;
Acımadan halime durmadan vuruyorsun…
Gölgene hasret koyan gündüzlerden bıkarak;
Bu şehirden kaçmayı bana mı soruyorsun…

Kıyametler kopartan içimdeki dünyanın;
Firarını verirken gördüğüm son rüyanın;
Günahına girerek dalında papatyanın;
Hergün fallar açmayı bana mı soruyorsun…

Üşüyen ellerimi buz dağına koyarak;
Kanıma giren düşün cinnetine uyarak;
Kulağımda çınlayan kahkahanı duyarak;
Sokağından geçmeyi bana mı soruyorsun…

Sarılsan sevenine canan gibi can gibi;
Gözlerinde yerim yok seçilmiş kurban gibi;
Boynumdan ölçü almış ipekten urgan gibi;
Celladını seçmeyi bana mı soruyorsun…

Damla damla eriyip umutlar bitiyorken;
Canımdan can alarak cananım gidiyorken;
Resmine baka baka sitemler ediyorken;
Bu dünyadan göçmeyi bana mı soruyorsun…

Hasretinde tükendi günlerimin neş’esi;
Yokluğun yüreğimin fişlenmiş fahişesi;
Eksilmez başucumdan safi keder şişesi;
Tek başına içmeyi bana mı soruyorsun…

Ali ALTINLI – 16/09/2015
Saat: 20:25