HADİ BAKALIM
Yokluğun, içime
taş gibi oturdu önce. Bir avuç yanan kor yerleşti yüreğime. Yandı.. yandı.. yandı Acı mıydı? Ağrımı? İnce bir sızımıydı? Neyse canım Taş, çakıl oldu kum oldu tuzla, buz oldu Biraz zaman aldı ya olsun. Kor, küle döndü üf deyince, söndü. Ölmek istediğinde ölemiyor ki insan Tıpkı, yaşamak istediğinde yaşayamadığı gibi Sonunda, nemi oldu Unuttum seni Sıra sende şimdi Hadi bakalım Kolaysa Sende unut beni. Zülfiye ERDOĞAN |
Çok güzel bir paylaşım di yüreğiniz vaar olsun selam ve sevgiler olsun o kocaman dost yureginize saygılarımla..