Gece siyah gözlü esmer mihrace.
Gece en korkusuz yiğit şehzade.

Onun gözleri ki kömür karası.
Bir sevda çekiyor yürek yarası.

Şualar gözünü kör eylemişler.
Aşkları gönlünü kor eylemişler.

Bazen nazlı gelin,bazen şen bir dul.
Geceye sığınır en günahkâr kul.

Günahın üstünü örter ahıyla.
Semayı karartır o günahıyla.

Bağrında nice bin pişmanlık saklar.
Güneşle sözleşir pisliği paklar.

Bakışında kaybolur cümle varlıklar.
Gecede depreşir dertler,korkular.

Ne göğe sığar o ne yağız yere.
Masallar yağdırır sade düşlere.

Yüreğinde akar bir gümüş dere.
Ürperti verirken tüm yüreklere.

Dertleri içine dürerken gece.
Olur çözülmeyen zorlu bilmece.

En okkalı sevdaya mezardır bağrı.
Gece korkusuza korkusuz çağrı.

Gece yıldızların bitek tarlası.
Gece sevdalıya bir kalp ağrısı.

Anlatılmaz gece sözle dizeyle.
Ancak betimlenir gece geceyle.
Ankara,09.03.2008 İbrahim KİLİK