FERASET YOKSUNUsuç üstü basıldı duygular saklanmak için bunca uğraştan sonra her katil cinayet işlediği mekana dönermiş ya öylesine vakur öylesine suskun döndün yine ses ver feraset yoksulu daha kaç gece düşecek parmaklarının arasından daha kaç gece gözlerinin içine baka baka intihar edecek güne sensiz gelen her gün ki zaptedilmez mutsuzluğun çığlıkları ses ver sesin sesime çarpsın iki bulut gibi bir anlık da olsa aydınlansın gün sonra yine karanlık nasılsa.. gülüşüne biçilen ömür nedir son bir kez o ömrü yaşat sonra as istersen yine suratsızlığına bu kez güler geçer dudağım alışkanlıklardan kuruduğuna aldırma bir tatlı sözcüğe ıslanır yeniden mavi gün eteklerini aça aça döner başımda eserine bak uzaktan attığın her fırça darbesi anlamsızlık girdabında çoktan boğuldu al s/at bu kirlenen tuali desem bana yazık s/atmasan sana. Ayvazım DENİZ |