Yorgun Evliya
Gökyüzünün uçurtması,kimse sana karışmasın
Ve aylardan Ocak ki zordur Temmuz’a kavuşması Soğuk terler döküyorum;anlatırken bu serüven-i hayatı Nedendir bu adamın onca derde karışması? Gönül sarayım yıkıldı,yine de korurum metanetimi Gül ve geç dedim kendime,böyle tazelerim selametimi Koptu kıyametim,önümde sırat,geçmek epey zor Ben buz gibiyken aşağımdaki dumanlı ateş kor Ağlasam da gözyaşlarım söndürür mü bu alevli ateşi? Rabbim beni de övdüğün o muazzam cennete koy Damlaya damlaya göl olur,benim gözyaşlarım okyanuslar biriktiriyor Ruhum hiçbir zaman sabit değil,bir gelip bir gidiyor Akıp giden ömürde saniyeler dakikalarla dakikalar saatlerle yarışıyor Ben onu durdurayım derken o günden güne yitip bitiyor |