Kıyısızlar
Kıyıya vuran çocuk mu cansız?
Yoksa bizler mi kansızız. Yüreği paslanmış insanlar bilmez. Anne feryadını duyup da kayıp düşer yıldız! Kıyıya vuran hayvan olsa, Yürüyüş için kalabalıklaşırdı caddeler. Ah yüreğim içi yanmış bir dost bulsa, İçimde kalmazdı bu nağmeler. Rabbim gören de sensin işiten de sensin. Sabrı yağdır kullarının üzerine. Ol de yer gök inlesin. Bu kadar acı yeter ademden gelene... |