öylesine bir derin yaraydı ki içimde
sızlayıp sızlayıp kanardı
bazen öylesine içten öylesine derindi
ama ne yaptığını bilen biriydi

bana bakışı bana gülüşü
öyle içten bakardı öyle içten gülerdi
sımsıkı sımsıkı tutardı elimi
ya o sarılışına ne demeli insan sanki hiç bırakmayacak gibiydi

gözlerime gözleriyle baktığında donar kalırdım
dudaklarıma dudaklarını deydirdiğinde ağzım kilitlenir konuşamazdım
kokusunu burnuma öylece çektiğimde sanki yeniden doğardım
elleri ellerime deydiğinde elleriyle tenini hissederdim

rüyalarımda düşlerimde gezerdi
omuzlarımda kollarımda uyurdu
geceleri yıldızları seyrederdik en parlak olan yıldızı seçer bizim olsun derdik
sabahlara kadar kapımda beklerdi bana bir şey olmasın diye

keşke hayal kurduğum kadar gerçek
düşlerimde büyütüğüm kadar masum
yere göğe sığdıramayacağım kadar adam olsaydın
keşke hayal kurduğum kadar gerçek olsaydın

REMZİYE TURAN..