Zülüftedir Ayrılık
Zülüf ayrılır şakağın boynu bükülür
Salınır dalları toprağından sökülür İşitilmez feryâdımın yetim sadâsı Nârından al canım, kül sıvası dökülür. Yâr! Saçlarımın karası od ile ak olur Küll’ün yürek kor’dan harab olur sallanır İçerim yanar kalmaz âzam Mevlâ Hüdâ Ruhuma üfler tam talâk ezber bozulur. Aşılmaz ayrılığın zemheri gadası Yer çeker bedenimi doyumsuz çabası Yazar teneşiri gökten iner dört melek Talan olur cihan kapanır arz kapısı. Sibel Ayan |
Yüreğine kalemine sağlık
...............................Selamlar