Mavi Orman
mavi orman
İspinoz gibi ilgi istemez sanırdım kendimi evler hep çoğuldu odalar hep tek. O uzayan düşler mesafeler eksiltirmiş insanı, eskitirmiş ahşap bir zemin gibi. Gelmiyor kuş sesleri küskün saçaklar suçlu şehir, zehirli orman. Tuttum denizin dalını böldüm ikiye toprağın üstüne tünedi guguk sesleri. Kondu önce ve sonra uzadı otlar, çoğaldı karıncalar geceyi eritti mavi. Bir umman yolundan yürüdü yunuslar uçtu kelebekler, uçurtmalar... Dudağın kenarında bahçeler açtı, papatyalar. Ağzından ceylanlar içti suda yanmayı gördüm. "bütün ol ayrı tut kendini" izlerimden öp beni. Sibel Ayan 09 01 2018 01:40 |
____________ ve bir orman gibi kardeşçesine..."