ANLARDüşlerimden biliyordum yüreği güldü Yüreğimdeki mevsim güz o açan güldü Her gülüşünde yüreğime sevgisi düştü Düş yarenliğine e dedi güllerin güldü Yanaklarına dizildi gamzeler Mutluluğa coşkun koştu yürekler Vuslata gonca gonca yöneldi dilekler Aynı duygu ile beslenirken düşler Bir gün yağmur yağar bir gün kar düşer Bahar havası gibi bizde düşler Böyle olmalı can dostluk der hisler Bir sevgili kadar hisli dost kadar sadık bizler Bazen sevgi bazen dost gibi bakar gözle Güzelliği gider gönülde oluşan bağlar Ne güz telleri engel ne aradaki dağlar Can onun her gülüşü biraz daha bağlar Sevgi yaşar can dostluk yolunda canlar Güz gülü taçlarına yazar sevdasını anlar İ.TÜRKMEN |