Elvedalar hiçliğin çiçekleridir sanma ki matemini tutacağım
Yüreğime hüzün değmeyecek bilesin
Ruhumu azat edecek şiirlerin gölgeleri
Yine gülümseyecek eylül başlangıcındaki tüm zamanlar
Sen olsan da olmasan da inadına ben yaşayacağım


Tozlanmış yalnızlığına savuracağım...
Ellerimde kalan hicran artıklarını
Savuracağım sol yanıma batan iğde dikenli günlerini
İçten içe büyüyecek çocuk kalan saf yanım
Ayaklarım yere değecek
Sen olsan da olmasan da
Ben artık kendim olacağım


Üşüse de sol yanımın baharları
Saçlarıma hüzün karları zamansız da yağsa
Sen kendi yokluğunda ben kendi gerçeğim de
Yine gülümseyecek eylül başlangıcındaki tüm zamanlar
Sen olsan da olmasan da inadına ben yaşayacağım


Seni unutamadığımı sanma sakın öylesine geldin geçtin
Karanlığa açan zamansız çiçektin yalnızca
Beyoğlu’nun arka sokaklarında geceye karışan gölgeydin
Bir avuç mısra bıraktım sen okusan da okumasan da
Elvedalar hiçliğin çiçekleridir sanma ki matemini tutacağım