Bana Susacak Yüzün Bile Yoktu
Ben başkasının yazdığı
Başkalaşmış bir kitabın satırlarında bulmadım seni Gece gündüz demeden, ayrılığı kapının önüne bırakıp Soğuk yalnızlığımla sevdim seni Satırlarıma kokunu Sürüp, her cümlede içime çektim! Her okuyuşumda sen olup, sana geldim Her gelişimde şehrine, unutmuşluğun karşıladı beni Ve yokluğunun habercisi yalnızlığın Yol boyunca beni sana getiren satırlara isyan etsemde Anlıyordum ; başka satırlarda meşguldü yüreğin Bir cümleyi boşver, bana susacak yüzün bile yoktu! Anlıyordum! Ömrüm benim! Oysa ben alışmıştım gözlerinde boğulmaya! Ya şimdi yüreğini açtığın başka satırlar? Pes edip bırakmaz mı ellerini? Yarıda bırakmaz mı ölünesi gözlerini? |