42 yaşında toprağa koydum seni annem..Çok zor özlemek,bir daha geri dönmeyeceğini bilmek onun sesini duymadan,onun kokusunu hissetmeden büyümek keşke her şey bir şaka olsa ve sen yine hayatta olsan..Ama biliyorum ki olmayacak duaya amin diyorum..Analar ölmezmiş sen ölmedin annem mekanın cennet olsun..Kabrin nurlarla dolsun...

KIZIN SENİ ÇOK ÖZLEDİ ANNEM..

Bu tarih senin aramızdan ayrıldığın
canımın yandığı tarih
hani sen hep derdin ya anne
ben ölünce sen ağlar mısın diye ?
sen öldün ya anne beni bıraktın ya
ben her gün ağlar oldum artık
belki diyorum.Belki yine kalkıp gelirsin
yine beni her gün saat altıda uyandırırsın
öpersin,içine çeke çeke koklarsın
belki de yine bana bebek kokulu kızım dersin
o gün gittiğimde elime küpeni verdiler
seni vermediler bana anne
sana öldü dediler inanmadım
şakadır sandım ta ki seni o morgta görene kadar
bana yine son kez kızım dedin
ben seni ararken bana seslendin
bulamadım göremedim seni annem
ben sana seslendim sen cevap vermedin
bekledim günlerce gelmedin
önceden olsa bir hafta kalır gelirdin
seni görünce sevinirdim
şimdi sen yoksun
ama benim yine gözüm yollarda
belki...
belki dönersin
belki yine seni görünce sevinirim
boynuna sarılıp
benim güzel annem derim
yine yanına yatar saçlarınla oynarım
sen gittin dönülmez yola
girdin artık o kara toprağa
Ama hala benim umudum var
her kapı çaldığında geleceksin
sanıp kapıya koşar oldum artık
seni sağ beklerken
tabutun geldi evine annem
annen,kardeşin,canın,ciğerin hep ağladı
tabutunu açtılar seni gösterdiler son kez
seni o soğuk yere koymuşlardı
seni son kez öpüp kokladığımda
ilk defa cennet kokusunu hissettim
ilk defa sensiz,yalnız kaldım o gün
meğer ne zormuş annesizlik
meğer ne zormuş
bir daha dönmeyeceğini bilmek
özlemek...