Ateşin gözüGörmedin ki ateşteki öfkeyi... Her şey can derdinde sönen mum bile Ölüm denen gerçek götürmez hile Ateşin gözüyle bakınca küle Yanmak neye denir anlarsın belki Bahar olur elbet; yaz gelir dile Kardelen kaderi çekilen çile Zemheri eliyle değince güle Donmak neye denir anlarsın belki Ey yalan dünyanın yorgun hamalı Söküğün çoğalmış urban yamalı Neylersin seninle gelmeyen malı Kanmak neye denir anlarsın belki Yağmura su dersin güneşe ışık Harama tat vermez altından kaşık Tersine dönünce aynalı beşik Sanmak neye denir anlarsın belki Kibrin kıskacında kalabalıklar Suyun ezgisiyle ağlar balıklar Zikir’e dalınca bütün varlıklar Anmak neye denir anlarsın belki (Günbatımı düşleri...sy...7) Arap Kurt |