Boyun BüküyordumHenüz... Bir fideydim Garip ve sefildim Kimsesiz gibi büyüdüm Sendeledim, zedelendim, sükût ettim Annem ve babama bir şey söyleyemezdim Dert ve çileleri içinde, hayat mücadelesi derdinde gariplerdi Elbette garip ve yetim değildim, fakat meşgaleler içinde ihmal edilendim Rabbime hamt olsun ki annem ve babam bildikleri ölçüde sahiplendi ve büyüttü Ne hikmetse ben her lahzada garipliği ruhumda hissediyor ve boyun büküyordum Başkalarında gördüklerime imrenmemek için yüzümü çeviriyor, oradan uzaklaşıyordum Ne annemi ve ne de babamı töhmet altında bırakmak istemiyordum, onların bilinçaltında olanlarla yetinmeye rıza gösteriyordum ( Rabbimden rahmet niyaz ediyorum) Mustafa Cilasun |