arda kalana
rüyama hakikatler karıştıran uyku
kimin gözünden kaçansın sen dudaklarıma ıslaklığını takıp girdiğim toprağa bizden dökülmüş tohumlar eksem ve ben bizim olduğumuz yerde teksem yalnızlıktır aramızda büyüyen şarkılar yükseliyor şemsiyenden yağmurlar saçlarına inerken ıslığım ıslak saçlarına kurdele çözülüyor zaman bahardan yaz geliyor ve kuruyor kelimelerim kendiliğinden... geride derin çukurlar... senin ayak izlerin mi bu alnımın yazısında imla hatası gibi duran |