"BEN" DEYİP BÖBÜRLENMEÇekilse emanetler, Ne kalır üzerinde... İdrak et, farkında ol; Tefekkürü temel al, Tevazuyu süz edin... Düşme: Manada derin, Ruhta derin, Özde derin! Düşme; alçalma değil, Var olmanın adımı... Zemin; CAN.. Düşene amâde, Vazifeli.. Seferber hâlinde; Bilinen/bilinmeyen Varlıkların her-biri... Yıllara meydan-okuyan ULU ÇINARLAR, Nereden alır gücünü? Hangi ağaç, karşı durabilirdi, Kasırgalara; Kök salıp boy vereceği Toprağa sahip olmasaydı? Ya da hangi toprak, tek-başına Muktedir olabilir; Hava-su ve güneşten mahrum kalsa? Kuru toprağı yeşerten bileşenler, Ezelden programlı, Kusursuz ifâ edilir tüm vazifeler... Bakma öyle yükseklerden.. Unutma, diplerden yükselir her varlık; Vücut bulmanın ilk evresi, İlk adımıdır düşmek; Çoğalır mı, dâneler, Başak verir mi düşmeden... Başın dik dursun Fakat Uzak tutma gözlerini yerden Zira topraktır sana en yakın, En müsemma... Vefa; İnsana bahşedilmiş, En güzel hasletlerden biri; Köreltme... Dikkat et bastığın yere; Ezer gibi, çiğner gibi Basıp geçme, incitme! Onunla haşr-oldun, Ona döneceksin, unutma.. Böyle murâd eyledi yaradan; AMENNA... Aç yelkenini İÇ ÂLEMİNE, Keşfet... Sen, Kendini bilemezsen; Âlemlerin RABBİNİ Nereden bileceksin... 10 AĞUSTOS 2015 / Metanet Yazıcı * |