Sen bana küstüğünden beri ben şair oldum mavi kefenli kızBir daha kimseyi sevmeyeceğim seni sevdiğim kadar Bilirsin yüreğimin iklimleri yer değiştirdi bilirsin de Suskunluğun taş çatlantır mavi kefenli kız Ölümün iki kanadına adımız yazıldı boncuk gözlüm Mahrem sevdalara aşkımız yenildiğinden beri Bu resmin hikâyesi resamın fırça darbeleri kadar Tüm mavilikleri ayıkladı gözlerinden Bakışlarına asıldı kırık cümleler Sen bana derdin ki gözlerim senin ölümün olacak Oldu be boncuk gözlüm oldu Sen bana küstüğünden beri ben şair oldum mavi kefenli kız O akşam vedanın mendiline oyalanan boncuklar dağıldı biz gibi Matlaştı mavi ipek atlas gözlerin Ve hüzün taneleri gibi dağıldı göz yaşların dudaklarıma Mavi kefen biçti gözlerinde değen kirpiklerin Taş çatlatan sesizliğine yenik düştü ölüm bile Haydi yasla başını omzuma derme çatma sevdalar benzemez Şiirlerin gölgesine yüreğini uzat Sen bana küstüğünden beri ben şair oldum mavi kefenli kız Gözlerine astık kırık cümleleri Yetim cümleler öksüz çocuklar doğurur Mahmudiye Düzkaya |