Ağlıyorum...
eski resimlere daldım bu akşam
güneş yine aynı yerden batıyor rengi kayıp günlerim raks ediyor sararmaya yüz tutmuş eski fotoğraflarda Yoroz burnunu öpüyor güneş Karadeniz’in en uzağını aydınlatırken bir günümüze daha elveda demişiz acaba; o saflığımız duruyor mu güneşin öpücüğünde? acaba; Karadeniz o güzellikleri de yuttu mu eskilerde? acaba; eriyip maziye bir hediye damlası mı oldu anılarımız? acaba; damla damla mı eriyor her saniye de canlarımız? ıslak bir damlayı misafir etti sararmış fotoğraf gözpınarlarım sızlayıp ıslanmış istemeden uzansam tutacakmış gibiyim anılarımı bir arkadaşım selam veriyor uzaklardan sessizliğin en acı yanında kahroluyorum bilmiyorum çocukluğumu hakkıyla yaşamadım diye mi? yoksa ölüme yaklaştığımı hissettiğim için mi ağlıyorum... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |