Zan kalem de...kim kimin umrunda ki, kaybolan umutlar da, bir işe de yaramıyor, sevmekte şu zaman da... bir borçum da yok yalanlara, tüten özlemlerin kahrına, hayatta denilen şu zalim, tutunmuş iki elinle yakama... bırakmaya da niyeti yok gibi, bir de eklemişler öbür dünyayı yanmalardan seç beğen derler gibi.. ufukta görünen tek, el değmemiş huri misalleri... ey zalim esaretinin kurbanıyız gibi sanki, varlıkta yokları yaşamak yaşatmak, mechuller de hayalleri, galiba zorunluluğumuzun en güzel şekli... dört nala koşan ömür, nasıl istemez ki atsın üzerinden tüm zincirleri karanlığa üç kala, ama işi nafile umut kayıp zan kalem de... (Berlin,31.07.2015) Talat Özgen |