İLAH-I ALEM
Huşuyla giderken müminler Allah’ın divanına,
Methiyeler biçilir dillerde, şerefedeki imamın imanına. Ulu mabette yankılanıyorken Yüce Mushaf’ın tilaveti, Müslimin ırkı olmaz; cem etmeli mümini, sağlamalı Tevhid-i mümini... Teselliyi orada burada arama, dön bir bak haline, Yaradanın rahmeti dolacaktır; semaya kalkan ellerine... Türlü derde, darda kalmışlara kapı aralar duanın sırr’ı, Hikmetinden sual olunmaz,kesin, bu Yaradanın sırrı... Bir ses duyurulur kaametinde, ’ 2 rekat 9 tekbir’, Avlularda atılan kilimler bayramın müjdesidir... Sağ olanla muhabbet varken, ölülere yad vardır dillerde, ’Çok bayramlar gör!’ diyebilmekte nasip, bayrama erişebilmekte... Bayram günü; cami çıkışı... mahşerin fragmanı, ceketler düğmeli, Sila-i rahimde öpülür ataların nasırlı eli... Öperken dudaklardan sıyrılır ezel,ahir günahı, Affetmeyi sever, bağışlayıcıdır alem-i ekberin ilahı... Cennetvari bir sevinç varken islamın sabilerinde, İlah’ın ismi avaz avaz, bayramın iştirak tekbirlerinde. Yüceler yücesi! Sen affet, hatırlamayıp seni ihmalimiz için, Şükürler olsun! Perçin senin verdiğin, nurun yakut elçin... |