KAN TUTMAZ BİZİhadi gel susayan çiçeklerin dibine birer damla gözyaşı bırakalım bak nasıl gürleşecek kirpikleri bizi göremeyecekler biz gibi. üstelik masal dağlarını biz yaratmışken Kaf dağından gelecek Anka kuşunu beklemek ne saflık hadi yine saf olalım boş ver her koyun kendi bacağından asılırken bu dünyada başka gönlün akibetinden bize ne çocuklar kan revan organları kadar değerli değilken gülücükleri neyin hesabını yaparsın hala savaş benimle. hadi gel denizin çığlıklarını dinlemeye gidelim en kalabalık olduğu anda ver elindeki naylon duyguları atalım bize geri gelecek nasılsa yok olmuyor hiç bir çöp bizim kadar. alışkınız öldürmeye daha küçükken veririz çocukların ellerine taşı dağıtırlar gördükleri her yuvayı kan gözlerinden ellerine akar kirlenirler daha büyümeden biz ne çok büyümeye meraklıyızdır bilsen hele kızlar küçükken annemizin topuklu ayakkabılarını giymekle başlarız her seferinde düşüp kanatsak da dizlerimizi inadına büyürüz büyüdükçe küçülür hayallerimiz erkek çocukların elinde oyuncak tabancalar büyüdükçe dağ başlarından yankılanır ölüm ölümü severiz vesselam Habil’le Kabil’den beri. oku beni desem en çok hangi kitap gelir aklına duygusallığı koy bir kenara amazon kadınlarından başla ya da Athena’nın lanetlediği Medusa nasıl ölmüş bak nasıl yakışır bana ölümlüyüz sonuçta. hadi gel bir çay demle bana tavşan kanı dudaklarımızın kenarından aksın kan tutmaz bizi nasılsa içtiğimiz onca kandan sonra. Ayvazım DENİZ Gülşah GAYRET Hanımefendiye o güzel sesiyle şiirimi yorumladığı için sonsuz teşekkürlerimle. |
Bu günlerin şiiri olmuş,
tebrikler Deniz,
sevgimle..