Ruhum depremlere gebe,
İçimin güvercinlerini savaş uçakları vurdu.
Manzarası gözlerimin: Kan!
Bir cephe kalabalığı ruhum.
Mavi derlerdi göğe,
Ben uğurlarken kendimi kahverengi yere,
Tellere takılan bir uçurtmaydı aklım,
Dünya ise bir bozuk plaktı,
Dudaklarında hep aynı şarkı.
