Uyukusuzluk
Yağmur yağıyor gibi ,
Sanki üzerimize toprak atılırcasına . Bu boş ve anlamsız mezarlık dibi , Yaşayan ölülere bakarcasına . Gökyüzü birer tabut gibi kapatıyor bizi İçimiz hep karanlık kalıyor Yıldızlar kaçıyor, aydan kalmadı izi Ve üzerimizdeki şu tabut hala çivisiz kalıyor . Bakamıyor hiç kimse Gündüzler mi çok gece , Geceler mi çok gündüz ? Saatler mi durmuş , Durgunluk saatlerce mi dümdüz? . Uyuklamak en iyisi Kalınca en sonda uykusuzluk Her gece aynı senaryo, aynı mazerettense Yırtıp at göğü , görünmesin yüzsüzlük . Ve bana göre en büyük cesurluk ; Her gece ölü taklidi yapıp yaşamaktan Kaçanlara rağmen , hala dimdik Uykusuzluk içinde ölümü beklemektir . K.Demir |